Paul Harding'in Babamın Yalnızlığı Adlı Romanı, Edebiyat, Misafir Köşesi

İbrahim Halil Sönmezgül, Kitaphaber için kaleme aldı...

"Dünya babamdan, onun bizden uzaklaştığı gibi uzaklaştı. Biz onun rüyası olduk"

George Washington Crosby ölmeden sekiz gün önce halüsinasyon görmeye başladı diye başlıyor roman. Yüz yetmiş bir sayfalık eser toplamda George Washington'un son sekiz gününü anlatıyor. Gerçeklerin yanında Crosby'in gördüğü halisülasyonlar romanın ana hatlarını oluşturuyor.

Roman iki olay ekseninde gelişiyor. Birinci olay Crosby'nin epilepsi olan babasıyla kuramadığı ilişkiyi ele alırken, ikinci olay ise George Washington Crosby'nin son sekiz gününü ele alıyor. Romanda bu iki olay art zaman ve eş zaman ile alınıyor.

Crosby hem ihtiyarlığın vermiş olduğu duygusallık hem de ölümü hissetmesiyle kendini ölüme yavaş yavaş hazırlar:

"Oturma odasının ortasına yerleştirilmiş, kiralık hastane yatağında, yattığı yerden tavan sıvasındaki hayali çatlaklarda böceklerin gezindiğini görüyordu. Pencerenin bir zamanlar yerlerinde sapasağlam duran, sırlı cam panelleri artık gevşemişti. Sert bir rüzgar hepsini devirecekti ve o zaman camlar kanapede, ikili koltukta ve karısının herkesi sıgdırabilmek için getirdiği mutfak sandalyelerinde oturan alesinin kafasına yağacaktı. Bu cam sağanağı herkesi; Kansas Atlanta ve Searttle'den gelen torunlarını, Florida'dan gelmiş kız kardeşini odadan kaçıracaktı ve kendisi cam kırıkları içinde, yatağında mahsur kalacaktı" (s.5)

Saatlerin tamirini seven, koleksiyonculuk işleri yapan Crosby, kendini sürekli ölümü hayal ederken bulur: "Artık hiçten var olan bir hayaletti. " (s.7)

Ölüm düşüncesi Crosby'i terk ettiği zamanlarda ise epilepsi olan babasını düşünür :" George'nin ölümünden yaklaşık yetmiş yıl önce babası Howard Aoran Crosby geçimini yük arabasıyla sağlıyordu"(s.9)

George'nin babası malzeme alır ve onları satar. Yük taşır ve geçimini öyle sağlar. Bunun yanında başka işlerde yapar. Fakat George babasıyla sağlam bir ilişki kuramaz:

"Kap kacak tamir etmek ve sabun satmak dışında, Howard bir defaya mahsus olmak üzere ya da iş için tura çıktığında, bazen fazladan para kazanmak için olsa da genellikle hayrına şu işleri yapardı: bir yangını söndirmek, çürük bir dişi çekmek, saç kesmek, Potts denen taşralı bir kaçak içki satıcısına beş galon ev yapımı sirke satmak boğulmuş bir çocuğu ırmaktan çıkarmak" (s.30)

Romanda mekan pek fazla öne çıkmaz.Bunun yanında hatıralar oldukça ön plandadır. Roman genellikle zamanı art bir şekilde ele alır. Bu eder yaşama tutunan George'nin babasını anlatırken, ölümün kıyısına çok yaklaşan Crosby'nin hatıralarını anlatır. George'nin artık hayattan beklentisi kalmamıştır, ölümün gelmesinden başka. Traş olmak, torunları ile konuşmak ve geçmişi hayal etmek George'nin roman boyunca yaptığı işler.

Ölürken bile hatıraları hatırlayarak can veriyor George: " Crosby ölürken hatırladığı son şey 1953'teki Noel yemeğiydi" (s. 170)

Dil bu romanda en önemli unsur. Çünkü hatıralar dil sayesinde canlanıyor ve dili bu noktada çok iyi kullanıyor yazar. Publishers Weekly'in deyimiyle " Olağanüstü... Bu kitabın gerçek yıldızı Harding'in dili; ister saaatlerin işleyişini anlatsın ister bir kuş yuvasının nasıl inşa edileceğini (...) bu dil, her yerde ışıl ışıl kendini gösteriyor. Özellikle roman işçiliği açısından göz kamaştırıcı bir örnek."

Yazarın ilk romanı olmasına karşılık eser Pulitzer Ödülü'nün yanı sıra PEN/ Robert W. Bingham Ödülü ve Fernanda Pivano Ödülü'nün sahibi olmuştur.

Paul Harding
Babamın Yalnızlığı
Timaş Yayınları
2016.