15 Temmuz Dosyası: 80 Darbesinin Gölgesindeki Çocukluk, Düşünce, Müzeyyen ÇELİK K.

15 Temmuz bundan 9 sene önce temmuz ayının ortasında herhangi bir gündü. 8 sene önce ise Türkiye Cumhuriyeti tarihine kara bir leke olacak askeri darbe girişiminin gerçekleştiği gün oldu. Ne olduğunu ilk duyumlarda anlamadığımız ama gördüklerimiz karşısında dehşete düştüğümüz hadiselere tanıklık ettik. Nasıl olabilirdi? Askerimiz bizim halkımıza nasıl silah doğrultabilirdi? Uçaklarımız bizim meclisimizi, polis merkezlerimizi nasıl bombalardı? Akıl alır gibi değildi.

Bunların hepsi oldu ama. Ne yazık ki oldu? Özellikle İstanbul ve Ankara'da yaşayanlar bunu daha derinden hissettiler, çatışmalara ve sonik patlamalara, bombardımanlara şahit oldular. Bizler çaresizce televizyonlardan izledik.

Trt spikerinin ekranda darbe bildirisini okumasıyla derin bir hüzün yaşadım. Oğlum anne karnındaydı. Sadece kendim için değil oğlumun geleceği için de büyük bir kaygı hissetmiştim. Nasıl olacaktı şimdi?

Abimle telefonda ağladığımızı hatırlıyorum çünkü biz 80 darbesinin gölgesinde ve korkusunda büyümüş çocuklardık. 28 Şubat darbesinde de liseye yeni başlamıştık ve yaşadıklarımız korkunç şeylerdi. O zaman alınan kararlar geleceğimizle oynamıştı işte şimdi yine aynı şey olmuştu. Ne yapacağız biz diyorduk eşimle?

İnsanlar para çekmek için bankamatiklere koşarken biz sokağa koştuk. Günlerce uyuyamadık. Haber izledik sürekli. Bunu hatırlıyorum. Darbe kabul edilemezdi. Darbe korkunç bir şeydi. Hiçbir çocuk cunta yönetiminin altında büyümemeliydi?

Gerçekten halk hareketinin bir darbeye engel olabileceğini önceden düşünmezdim. Bu sefer olmuştu. Başarmıştık. Halk demokrasinin yanındaydı. Özgür bir ülke için omuz omuza ülkenin her yerinde insanlar sokağa dökülmüştü. Şehirlerde kışlaların önüne insanlar barikat kurmuştu. Asker kışladan çıkamamıştı. Bütün dünyaya örnek teşkil edecek büyük bir halk hareketiydi bu. Tek yürek bir coşkuyla omuz omuzaydık. O günleri asla unutmayacağım. Bir daha tekrarlanmamasını ümit ediyorum.