Arif Ay’ın Şiirleri Üzerine Bir Bakış, Edebiyat, Hayrettin DURMUŞ

Hayrettin DURMUŞ yazdı...

Hira ve Dosyalar kitaplarıyla tanıdık ilkin. Şehrimin Şiirlerini okurken İslam coğrafyasında acı ve ıstıraplarla dolu bir yolculuğa çıktık. Şairin vakur duruşu şiirlerine de yansıyor ve su serpiyordu acılı yüreklere. Sonra Dipköşe kitabıyla bir yandan bilincimizi uyandırırken bir yandan da çağa tanıklığı devam etti.

O kitapta yer alan "Yüksek Tansiyon" şiiri hâlâ kulaklarımızda:

"yüksek tansiyonum varmış

hızlı çalışıyormuş yürek

bir tarafta senin aşkın

bir tarafta karanlık ve zulüm

bir de şu kör talih

hızlı çarpmasın da ne yapsın

dursun mu bu yürek" (AY, 2016: 101)

İnsanın tansiyonu yüksek olacaksa bunun için olmalı.

Bir de;

"rüzgâr esmeye, çiçekler açmaya

Sular akmaya kuşlar uçmaya durdu

Öyle bir baktın ki" (AY, 2016: 110)

dizeleri unutulacak gibi değil.

Arif Ay'ın yeni kitabı Puslar İçinde Muhit Kitap'tan çıktı. Kitaba da azadını veren Puslar İçinde şiirinde "katlansam bir mendil gibi ellerinde" (AY, 2020: 13) diyor. Aşk, sevda, hasret, ayrılık, umut ve adanmışlık bu dizeden daha güzel nasıl anlatılır ki?

Annelerimizin başındaki yazmalarda açan çiçeklerin çocukları kendine çektiğini ne kadar güzel anlatmışsa ilkyaz delişmenliğindeki kızları da o kadar güzel anlatmış.

Erzurum şiirinde beni en çok etkileyen mısralar;

"hırkasına bürünmüş bir derviş

suskunluğunda gelir kış

…

Biz ceylanı vurulmuş dağdık" (s.25)

oldu.

Bir insan sevdiğinden ayrılınca ne yapar? Yemeden içmeden mi kesilir? Uykuları mı sürgün eder gözünden, ince hastalığa mı tutulur bilmiyorum. Şairimiz bu durumda ne yapıyor derseniz işte cevabı:

"gittin rüzgârlar da gitti

elimde hâlâ elinin sıcaklığı

dumanlanıp duruyor yüzüm

bezgin bir gece vakti." (s.42)

İnsan sevdiğinin yanında olsun yeter ki. Her şeye razı olur. Tıpkı:

"nasıl da istiyorum bir bilsen

bir bardak su gibi

başucunda olmayı" (s.44)

dizelerinde söylendiği gibi.

"gözlüğü kitap çarşısı" dizesinden daha güzel bir kitapçı, sahaf nasıl tarif edilebilir.

Biz ölünce yasımızı kim tutar? Anamız bizden önce göçmüşse bu dünyadan kim yanar bize?

"öldüğümde kuşlar uçacak yasıma

çayırları okşarcasına yayacak yağmur

solgun bir yaprak düşecek toprağa

dağları duman bürüyecek

elbiselerim öksüz kalacak öldüğümde

yasımı kuşlar tutacak" (s.55)

Şairin bu dizeleri söylemesi boşuna değil elbet.

"bilmem ki ne derdi var kuşların

dönüp duruyor başımın üstünde

yüreğimin çığlığından habersiz" (s.67)

Arif Ay kuşların, çiçeklerin dilini bilenlerden olsa gerek. Gönül diliyle konuşmak, çevremizdeki varlıklarla halleşmek, onlarla hemhal olmak en çok şairlere yaraşır.

Arif Ay'ın kitabında aşk var, umut var. Yürek coğrafyamız, ülkemin yoksulları, üstatlar, dışarıda yaşanan mevsim, içimizdeki bahar, bağrımızda konaklayan kahır ve çocukluğumuz. Kısacası ne çok şey barınmış "Puslar İçinde."

AY, Arif (2016) Dipköşe, Hece Yayınları, Ankara.

AY, Arif (2020) Puslar İçinde, Muhit Kitap, İstanbul.