Aydın’ın Vefa Muhitinde Kısa Bir Tur, Edebiyat, Misafir Köşesi

Hatice Sude KARABACAK yazdı...

Şiir, dilin saf ve damıtılmış halidir. Şairin içinde kopan fırtınaların kıyıya vurmasıdır. Şiir, Baudelaire'in dediği gibi "Sınırlı içinde sınırsızın ifadesidir." Gerçekten de şiir, okunup bittikten sonra bizde devam eder. Duygularımızı zenginleştirir, dile getirdiği dünyayı içimizde yeniden kurar, bizi o dünyanın şartlarına taşır. Hatıralarımızı tazeler. Okuduğumuz her şiirde daima kendimizden bir şeyler buluruz. İşte böyle bir şiir kitabı olan Vefa Muhiti'nden bahsedeceğiz bugün.

Kendini Marligo'nun sırdaşı olarak tanıtan Trabzon doğumlu olan şair Melih Aydın, Trabzon Üniversitesi İlahiyat Fakültesinde lisans eğitimine devam etmektedir. Şairin şuana kadar yayınlanmış 2 kitabı bulunmaktadır.

Kitabın geneline bakacak olursak; hüzün, şairin vazgeçemediği bir tema olmuştur. Kendi deyişiyle şairin damarlarında akan kan hüzündür. Şair bir söyleşisinde "Şiiri hüznü paylaşmak için yazıyorum" der. Şiirlerini okuduğumuzda bu sözünde ne kadar haklı olduğunu anlıyoruz. Hüznün yanında yalnızlık, vefa, ölüm, sevgi gibi temaları da şiirlerinde görmekteyiz. Şair, vermek istediği mesajı net bir şekilde değil de üstü kapalı bir şekilde veriyor. Şiiri bilerek yarım bırakıyor ve okurun tamamlamasını istiyor. Aydın'ın şiirlerini okuduğunuzda hüzünden nasibinizi aldığınız gibi iç dünyanızda kaybolup kendinizi hülyanın sınırlarında gezinirken bulabilirsiniz.

Aydın; hüzün, ayrılık, ölüm gibi temaların yanında baharı ve sevinci temsil eden erguvan ağacı simgesini de şiirlerinde kullanmıştır. Türkü, bozkır, harman, toprak gibi kelimeleri kullanarak okurun zihninde "Anadolu"yu çağrıştırmak istemiştir.

Şairin en sevdiğim şiiri ise "Garip" oldu:

"Güvenmiştin oysa

Teslim olmuştun

Tüm benliğinle

Güvenmiştin kendine

Unu elemiş eleği asmıştın

Ne oldu be Marligo

Tastamam geriye

O karanlığı aydınlatmaya

Yitip gidenleri bulmaya

Yok olanları diriltmeye

Solmuş sevinçleri açmaya

Yine mi geldin?

Oysa yıkılmışız tastamam, şu garip mevsimde!"

Kitabın sevmediğim kısımları ise bazı şiirlerini aynı kalıbı kullanarak yazması ve imgeli anlatımdan uzak bir dil kullanması oldu. Ben; bir şiiri okuduğumda göze çarpan, tekrar tekrar okumamı sağlayan ve şair, bununla ne kastetmiş olabilir diye düşünmeden edemediğim imgelerin olmasını seviyorum. Aydın'ın şiirlerinde ise daha çok üstü kapalı ve soyut bir anlatım hâkimdi.

Sonuç olarak genç bir şair olan Melih Aydın, yazdığı şiirlerle bize hüznü ve vefayı sonuna kadar hissettirip içimizde yankılar bulmamıza yardımcı oluyor. Öncelikle edebiyat dünyasına adım atması ve şiirleriyle gönüllere girmeyi başarması gerçekten takdire şayandır. Aynı zamanda genç bir şairin kitabına verdiği ismin vefa konulu olması; kendisini yetiştirenlere, ilham olanlara ve destekleyenlere armağan etmesi çok manidardır. Emeğine ve yüreğine sağlık.

Melih Aydın

Vefa Muhiti

Çıra Yayınları

İstanbul

76 sayfa