Filistin’i Şidddetsiz İletişim Yoluyla Özgürleştireb, Düşünce, Misafir Köşesi

S. Çelebi kaleme aldı...

Şiddetsiz İletişim; Marshall Rosenberg'in 1999 yılında yayınlanan, Dünya'nın farklı yerlerinde oldukça ilgi gören kitabı. Aynı zamanda bu yaklaşımı öğrenmek isteyen yine pek çok insan Rosenberg'den Şiddetsiz İletişim dersleri almış, kimileri eğitimci olmaya hak kazanarak yeni gruplara Şiddetsiz İletişim'i anlatmaya, arabulucuk yapmaya devam ediyor.

Şiddetsiz İletişim 4 aşamadan oluşan bir teknik. Özetle, insanların niyetlerini okumadan ve suçlamadan sadece durumu ifade edip, o durumla ilgili duygunuzu aktarıp son olarak karşıdan bununla ilgili ne beklediğinizi net bir şekilde ifade etmek şeklinde gerçekleşmesi planlanan bir iletişim yöntemi.

Böyle insancıl ve yapıcı bir yaklaşıma normal şartlar altında elbette diyecek bir sözüm yok; aksine oldukça faydalı bulduğum için istifade etmesini istediğim bir grup gence kitabı sunup önerilerde de bulundum. Bunları yaparken herhangi bir eleştiriyi de işin içine katmadım. Amma velakin sayın Rosenberg'in gıyabında sormam gereken bazı sorular düşmem gereken bazı şerhlerin olduğu gerçeğini de es geçemeyeceğim.

Bu kitabı okumak için ilk açtığımda uçaktaydım. Filistin'den geliyordum. Filistin'e gidiyorsanız heyecanınız kadar gerginliğiniz olması da normaldir. Çünkü uçaktan indiğiniz an karşılaşacağınız insanlara dair hiçbir güvenceniz yoktur. Gelip gidenlerin tecrübesinden öğrenmişsinizdir ki, sizin bavulunuzu didik didik arayabilirler de hiç bakmadan geçirebilirler de. Sebepsizce uzun süreler bekletebilirler ya da sizi güleryüzle karşılayabilirler.

İlk kıblenize girmek için hangi statüyle orda olduğunu bir türlü anlayamadığınız silahlı askerlerin arasından geçmeniz gerekir her seferinde, siz 'turist' olarak rahat rahat girebilirken oraya duvarın ardında binlerce insan hasrettir ve tamamen hukuksuz bir şekilde mahrum kalır Aksa'dan. İçeri girecek 15 yaş civarlarında Filistinli bir delikanlıysa kenara alınır, üstü aranır, duvara dayanır, delikanlı bir ergenin sinirleri ve sınırları ne kadar zorlanırsa öyle zorlanabilir.

Aynı şekilde siz Aksa'nın bahçesindeyken iki tane sarışın erkeğin etekleriyle rujlu dudakları ve feminen hareketleriyle selfie çekmesi, Kıble Mescidi'nin en son baskında kırılmış ve hala tamir edilmemiş tarihi eser olan camları, Musa Hicazi Abi'nin 'gelin ne olur artık arada biz de kaynasak gelin kurtarın bu işgalden bizi' çağrısı, El Halil'in içler acısı hali, evinden zorla çıkarılmış Filistinli, mülteci kamplarında perişanken, lüks arabasıyla, yüzünden sağlık damlayan siyonistin işgal ettiği eve astığı bayrak ve daha onlarcası bizi de oldukça yıpratmıştı.

Hal böyleyken, kitabın ilk sayfasında Yahudi olduğunu öğrendiğim birinden,( evet genellememeliyiz evet suç şahsidir evet ön yargı kötüdür vs vs) ancak o ruh halindeyken, bir Yahudi'den, Rosenberg'den Şiddetsiz İletişim okumak en son isteyeceğim şeylerden biriydi ve kitabı hışımla önümdeki koltuğun filesine koymuştum. Günler sonra tekrar aldım elime kitabı, daha önce söylediğim gibi pek hoş önerileri vardı Marshall Bey'in; ama hep aklımın bir yerinde o soru, 'Siyonist şiddetinden bahsedecek misiniz?'

Uzun uzadıya bir bölüm yoktu ama şöyle bir şey anlatıyor yazar. Kudüs'te farklı siyasi görüşteki İsrailliler'in katıldığı bir toplantıya davet ediliyor. Yazarımız işgalcinin birini (onun deyimiyle yerleşimci) empatik bir şekilde dinliyor ve konuşma sonunda kadın 'Eğer karşı görüşteki insanlar kendini bu şekilde dinlerse, Batı Şeria'daki toprak talebinden vazgeçmeyi düşünebileceğini (vazgeçmeyi düşünebilmek!) ve bu bölgeden çıkıp uluslarası tanınırlığı olan İsrail bölgesine taşınabileceğini ifade etmiş.' Ne büyük ilerleme ama!

Biz konuşan işgalciye ve diğer binlercesine kendilerini Şiddetsiz İletişim yöntemiyle dinleyeceğimize dair söz verebiliriz, konuşmanın sonunda defolup gideceklerse. Evet olmadı geri alıyorum ve Şiddetsiz İletişim'i basamaklarına uygun hareket ediyorum.

İlk olarak duygu ve yorum katmadan durumu anlatıyorum bir Filistinli'nin ağzından.

-Şey Bayan Y şu an penceresine Davut yıldızlı bayraklarınızı astığınız ve yatak odalarını, mutfağını, banyosunu kullandığınız içinde uyuyup uyandığınız ev aslında bana ait, benden önce de babam ve dedem oturuyordu. Hayır lafın gelişi veya temsili bir ifade değil veya asırlar öncesinde burada atalarım oturuyordu şeklinde bir mecaz da değil, ev bize ait.

Şuan bizi evden çıkarmış olmanız ve içerisinde yaşıyor olmanız açıkçası beni ve ailemi oldukça üzüyor ve sinirlerimizi yıpratıyor. Bir eve, tam olarak da kendi evimize ihtiyacımız var. Rica etsek evimizden çıkabilir misiniz?

Olacak mı dersiniz böyle konuşunca? Olacaksa tüm İslam ümmeti bir araya gelip dinleyelim onları, zaten şuanda da daha işe yarar bir şey yaptığımız yok en azından denemiş oluruz.

Kasıtlı olarak Belediye hizmetlerinden mahrum bırakılan Kudüs Halkı, Belediye ile Şiddetsiz İletişim diliyle konuşsa; henüz çocukken hapse atılmış ve şuan adam olmuş çocukların yaşlanmış anneleri Şiddetsiz İletişim diliyle adalet arasa, Gazze'de abluka altında hayata tutunmaya çalışan aç ve hasta çocuklar, sahi çocuklar yeterince şiddetsiz ağlamadıkları için mi öldürülüyor?

Elbette tüm bunların sorumlusu Rosenberg değil böyle olmasını istemeyeceğini de tahmin ediyorum ancak bu şartlar altında işgaciyi lanetlmeyip, katile katil demeyip plazalarda, konforlu evlerde, okul sıralarında, ya da 3 5 kabile arasında yaşanan tatsızlıklarda kullanılan yöntemi Filistin'de önermesi insana aklıyla ve acılarıyla dalga geçiliyor hissini veriyor. Hz. Muhammed'in, Hz. Musa'nın ve içinde bulunduğumuz çağda Filistin halkının Yahudilerle yaşadıklarına rağmen elbette işgalcilere karşı uygulanabilecek bir yöntem olmadığının farkındayım; lakin insani ilişkilerinizde öğrenip uygulama adına Şiddetsiz İletişim'i tavsiye edebilirim.

Şiddetsiz iletişim

Marshall B. Rosenberg PH. D.

Çeviri: Gizem Alav Şapçı

Remzi Kitabevi

24. Baskı

263 sayfa

2021

İstanbul