Knut Hamsun’un Açlık’ı, Edebiyat, Faik ÖCAL

Kristiania'ya geri döneceğim Ylajali. Beni bekle, beni unutma. Senin için aç kaldım, yandım, yazdım. Senin için Güzel Vadi'nin bütün karanlık noktalarına yürüdüm. Ayaklarım düşüyordu, ellerim üşüyordu. Sen yoktun Ylajali. Bir hayaldin hep, beni ayakta tutan, açlığımı ve rezilliğimi unutturan.

Gizli gizli seni yazıyorum. Yazdıklarımı yakıyorum senin gözlerinin önünde. İşsiz güçsüz geziyorum Güzel Vadi'nin çevresinde. Merkezimde sen varsın, senin yokluğun benim yoksulluğum var. Kimseler yok. Üstüm başım perişan.

Sararmış teksir kağıtlarına yatırıyorum gecelerimi, gündüzlerimi. Yine de yokluğunu ifade edemiyorum Ylajali. Bana Andreas Targen de diyebilirsin, başka bir isim de verebilirsin. Önemli olan sensin Ylajali. Sen ve açlığım, bir olup ele geçirmişsiniz bütün bir varlığımı, hayatımı.

Ekmeğe ve suya ettiğim yeminler geliyor aklıma. Kendimden utanıyorum. Kalemime güç yetiremiyorum. Başkalarına ait kelimelerle açlığımı bastıramıyorum, senin yokluğunu harcıyorum Ylajali.

Dışarıdayım yine. Sokakların kimsesizliğinde, ıssızlığında, ağız kokan kuytuluklarında. Bana ait bir evim hiç olmadı. Kendimi ait hissettiğim tek yer, senin kalbin oldu. Kalbin uzaklarda, Ylajali. Kalbinin bütün kapılarını üzerine kapattın. Sen kalbinin içinde yalnız kaldın, ben kalbinin dışında kimsesizliğe mahkum oldum. Sen içeride ölümü bekliyorsun, ben dışarıda açlıktan ölmemek için direniyorum. Sen içeride kendince bir bitiş hikayesi yazmaya çalışıyorsun, ben dışarıda gazetelere yazılar yazarak üç-beş kuruş kazanmaya çalışıyorum.

Sen neredesin Ylajali, ben neredeyim. Kristiania çok yabancı bana. Güzel Vadi'nin çirkin bir çukurdan farkı yok gözümde. Yoksunluk ve yoksulluk hayat arkadaşlarım olmuş. Senin yoksunluğun ve hayat yoksulluğu.

Açıkta kaldım Ylajali. Gel de kapat üstümü. Açığa düştüm Ylajali. Gel de kapat hesabımı. Gelirsen kendimi bir yerlere ait hissedeceğim. Gelirsen bütün Kristiania benim olmuş gibi mutlu olacağım. Gelirsen Güzel Vadi'nin kralı olacağım. Gelirsen hayatımın başkentinde sadece senin kalbin olacak, sadece senin kalbin çarpacak. Gelirsen bir daha uzaklara gitmeyeceğim. Gelirsen aç ve açıkta kalmayı dert edinmeyeceğim. Sadece gözlerindeki şiirleri okuyacağım, saçlarındaki nehirlere dokunup ağlayacağım, kuş yavrusu ellerini öpeceğim, kalbindeki yeminli atlara bineceğim ve seninle çok uzaklara, hep uzaklara gideceğim.

Ylajali! Ben seninle ebediyeti susmak istiyorum, seninle ebediyen susmak istiyorum, bütün yazdıklarımla bir, söyleyemediklerimden öte.

Ruhum ruhunu arıyor Ylajali. Asıl açlık bu. Bu beni bitirecek. Ruhum ruhundan uzak kaldı. Birbirini gerçekten seven iki ruhun birbirlerini yitirmesinden daha büyük acı yokmuş Ylajali. Yıllar var ki ben bunu yaşıyorum. Bedensel Açlık'ı insanlara gösterdim, ruhsal Açlık'ı kendime sakladım. Ruhlal Açlık'ım sen hep yoksunluksun, ben yoksulluğum.

Açlık

Knut Hamsun

Varlık Yayınları

Çev. Behçet Necatigil

Sayfa 160

İstanbul, 2017