Misi Sultan Efsanesi, Çocuk, Necla DURSUN

'Hafta sonu şöyle bir görüp gelelim' denilen küçük turistik yerler son yılların gözdesi. Çanakkale Bademli, Ankara Beypazarı, İzmir Şirince, Kırklareli Limanköy gibi. Özellikle İstanbul'a yakınlığı nedeniyle bir yahut iki güne sığacak kısa tatiller için mekân aranıyorsa yakın iller şöyle bir taranırken Bursa üzerinde itinayla durulur. Çünkü yeşil Bursa'nın her yanı ayrı bir cennettir. Gölyazı, Cumalıkızık, Tirilye ve Misi Köy gibi. Tabii Uludağ ve etekleri dışında. Her biri kendine özgü güzellikleriyle öne çıkan bu cennet köşelerinden Misi Köy'ü konu alacağım bu yazımda. Bu söz etmemin nedeni ise bir kitap. Adı: Misi Sultan Efsanesi

Sakin akan Nilüfer Çayı'nın içinden geçtiği, nehir kıyısından yamaçlara doğru kurulu Misi Köy'e ilk gittiğimde bir Pazar sabahının erken saatleriydi. Kavak, çınar ve meyve ağaçlarının serinliğinde asmalarla bezeli tarihi köyün sokakları bomboştu. Bu haliyle sanki zamanda asılı kalmış gibiydi. Dere suyunun dinlendirici sesi ve doğanın cömert yeşiliyle dingin bir atmosferi olan Misi Köy'den adını alan 'Misi Sultan Efsanesi' isimli kitabı görünce hatırladım tüm bunları.

Levent Turhan Gümüş'ün yazdığı kitabın evvela kapağı dikkatimi çekti. İranlı çizer Vaghar Aghaevi'nin kaleminden çıkan kapk kitabın ismine atıfta bulunmaktaydı. Sayfalarını aralayınca çizerin diğer eserleriyle karşılaştım. Üstüne üstlük renkliydiler. Minyatür sanatını anımsatan formuyla gördüğüm illüstrasyonlar kitap hakkında merak uyandırıcıydı. Hikâyesi olan resimlerdi çünkü. 2008'de geldiği İstanbul'da 7 yıl yaşayan çizerin yolu CanÇocuk Yayınları'yla ve tabii ki CanÇocuk yazarlarıyla kesişmiş yolu. Çizimlerle; kitaptaki kelimeler renklere ve görsel biçimlere dönüşmüş sanki. Resim ve metin farklı dünyaları tasvir ederse okurda bir kafa karışıklığına sebep olur bazen. Resimli kitaplarda bu çok dikkatimi çeker. Bu sebeple kitabın görsel yanını güçlü bulduğumu söylemeliyim. Özellikle 'Ay Buluta Girende' adlı bölümde, 62.sayfadaki çizim bir kar küresini, bir eski zaman kartpostalını anımsatmakta.

Ocak 2024'de CanÇocuk'dan çıkan kitabın yazarı Levent Turhan Gümüş bir teşekkürle başlamış eserine; 'Misi Sultan Efsanesi'nin ilk satırları, sonbaharın yüzünü kışa döndüğü günlerde Misi Yazarevi'nde yazıldı. Konukseverlikleri için Nilüfer Belediyesi'ne teşekkür ederim.' Bir vefa ve nezaket örneği bu satırları okuyunca yazarı merak ettim. Hakkında bilgi edinmek istediğimde; arkadaş çocukları ve anne babaları için masallar yazdığını ve vakti geldiğinde yayınladığını öğrendim. Misi Sultan Efsanesi üçüncü kitabıymış. İlk ikisi 'Dalgacık ile Yakamozun Hikayesi' ve 'Işıklı Kaplumbağa Adası' isimlerini taşımakta ve yine CanÇocuk tarafından okurun ilgisine sunulmuş.

Levent Turhan Gümüş yerel bir destanla temellendirerek kurguladığı öyküsünde okuru bir köye götürüyor. Güçlülerin hukukunun sebep olabileceği adaletsizliklere karşı gelişen bir dayanışmayla tanıştırıyor okurunu. Tür olarak hikâye-masal olarak adlandırabileceğimiz kitapta;

• Yabandan Gelenler
• Misi Kız
• Misi Kız'ın Sakladığı Sır
• Karanfil Bezeli Elma
• Kadı Rüknettin Efendi
• Kara Kadı'nın Kıskacında Ceddihan ve Seyyidhan
• Beyduran Dağları Kerimşah'a Mesken Oluyor
• Ay Buluta Girince
• Hey Gidi Kambur Felek! Hey Gidi Kahpe Devran!
• Çatalağız›daki Alageyik

isimlerini taşıyan on bölüm bulunmakta. Tüm bölümler arda arda sıralandığında zaman geçişlerinin yerli yerinde yapıldığı, katmanlı anlamların yer aldığı cümlelerle geçmişe ve şimdiye temas eden bir kitap Misi Sultan Efsanesi. Geçmişte yaşanan acılara şahitlik ederken doğanın iyileştirici elinin gücünü gördüğümüz bir kitap. Hem de epi topu 71 sayfaya sığan görece büyük bir dünya ekseninde. Çünkü içinde; unutulmak var, aşk var, ayrılık var, doğanın gücü var, kavuşmak var, çaba var, yardımlaşma var. Yani insani olan ne varsa içinde o var. Bir de; dumanlı Beyduran Dağlarıyla çevrili Misya'ya gelen üç yabancının etrafına yaydığı olumsuz enerji ve yabanıllık nedeniyle 'Kavasgiller' olarak anılması, onlarla birlikte olan Misi kızın sessiz hüznü, Çoban Ali'nin tutumu, Kerimşah'ın arkadaşlığı ve doğanın olağanüstü şifasıyla nereye giderse gidilsin ondan kaçılamayan geçmiş var…

Büvet, kavas, uğru gibi birçok kelimeyi okura hatırlatan (belki de kazandıran) kitapla yazar masalsı bir dünyanın kapılarını aralıyor. Okuru eski zamanlara doğru bir yolculuğa çıkarıyor. Bu yolculuğun ilk cümleleriyse; 'Zamanlardan bir zamanda, Misya derler bir diyarda, dumanlı dağları, mis kokulu üzüm bağlarıyla şirin mi şirin bir köy varmış.' olmakta.

İşte o Misya Köyün günümüzdeki ismi Misi Köy'dür. Yani Gümüştepe Mahallesidir. Küçük ve şirin bir köy olan Misi için kaynaklar milattan öncesine dayanan bir tarihi olduğunu söylemekte. Bu da demek oluyor ki, gerçekten de masallara konu olacak kadar eski bir köy Misi. Yine aynı kaynaklarda M.S. 183 yılında Alex isimli bir keşişin Hristiyanlığı yaymak üzere yanında bulunan seksen beş kişi ile birlikte Misi'ye yerleştiğinden söz edilmektedir. Köyün fiziki koşullarından saklanmaya uygun olması, keşişlerin burada uzun yıllar misyonerlik faaliyeti yürütmesini sağlamış. Bu anlatı kitapta dağların eteğinde saklanan Kavasgiller'i hatırlatıyor okura. Bir de Kavacık Sultan'ın köyün dağlarında bir kayanın içinde olduğu rivayet edilen kabrini ve dağdan gelen suyun onun gözyaşları olduğunu da.

Misi Köy'e yapacağınız ziyarete bu kitabı yanınızda götürerek bizzat yerinde okumanızı tavsiye edeceğim naçizane. Ne de olsa orada yazılmaya başlanmış. Orada okunmasının daha anlamlı olacağı düşüncesindeyim. Bir de yanında Nilüfer Deresi üzerine konumlanmış ahşap masalarda bir bardak çay oldu mu, bu okumanın unutulmaz okumalarınız arasına gireceği kesin. Ayrılırken de köyün asma yapraklarından, misket üzümlerinden veya kıvamlı pekmezinden aldınız mı Misi Köy Reçetesi tamamlanmış olacaktır.

Misi Sultan Efsanesi

Levent Turhan Gümüş

CanÇocuk -2024

71 sayfa