O. Henri’nin Son Yaprak’ı

Seni hiç unutmadım Bay Behrman. Son Yaprak'ın hala sallanıp duruyor ilk gençliğimin unutulmaya yüz tutmuş sokaklarında. İçimdeki fırtınalar kopmuş, yağmur ve gözyaşlarım Son Yaprak'ın gölgesinde bir araya gelmiş. Ben o günleri bir başka özlüyorum Bay Behrman. Johnsy'i, Sue'yi de unutmuyorum. Ama sen bir başkaydın Bay Behrman. Senin fedakarlığınla kitapların büyüsü dünyasına geçtim. Kendimle iç konuşmalar yapmaya başladım. İçimde gizli yollarda bir başıma yolculuklar yapmanın tadına vardım. Bir hayatı kurtarmak için kendi hayatını feda etmek gerektiğini senin "şah eser"inle öğrendim.
Johsy senin sayende Napoli Körfezi'nin resmini çiziyor her kitap müptelasının muhayyel alemine.
Umut kadar kutsal ve değerli başka bir şey yokmuş. Bilhassa çocuksu, saf Johnsyvari umutlar. Öteki yapraklar mevsimlere yenilmektedir, fırtınalar alıp götürmektedir sararmış cesetleri. Ama senin yaptığın resim hala taze duruyor belleğimizde. Biz yaşlandıkça şah eserin gençleşiyor. Zaman herkese ve her şeye dişini geçiriyor ama Son Yaprak'a hiçbir şey yapamıyor.
İnsan insanla yaşıyormuş Bay Behrman. Ben Son Yaprak ile kendimi tanıdım, içimdeki insanla konuştum, bütün mevsimlerin kalbine yürüdüm bir başıma. Sonbahar ağaçları hep aynı şarkıyı söylüyor: Gider insan, kalır ruha dokunuşlar. Ruhuma dokunana Son Yaprak ile hep ruhumda kalacaksın Bay Behrman. Gider insani kalır gizli iç çekmeler. Gider insan, yarıda kalır bütün hikayeler.
Sue ile beraber ağlıyorum, Jonhys ile Napoli Körfezi'ne yolculuk yapıyorum. Seninle yeryüzünün bütün Son Yapraklarını topluyorum. Dünyanın her yerinde dostlarımız var. Son Yapraklar Ülkesinin yolunu bize açtın Bay Behrman. Sadece ruhunda son Yaprakların teması olanlar bu ülkede yaşayabilir.
Her ağaçtaki Son Yaprak'ı görenler Son Yapraklar Ülkesinin kalbine yolculuk yapabilir. Çocuk parmaklarıyla umudun saçlarına dokunanlar Son Yapraklar Ülkesinin asli bir unsuru olabilir.
İlk gençliğimi özlüyorum Bay Behrman. Bana bir ilk gençlik resmi borçlusun. Son Yapraklarla çizilmiş bir ilk gençlik resmi.
Ben kendimi unuttum, düşüncelerin yorgunluğu altında. Hikayeleri birbirine bağlayamıyorum eskisi gibi. İçimdeki cesetler mezarlarından fırlıyor, onları yerinde tutamıyorum Bay Behrman. Son Yapraklar Ülkesinin bir fedaisi olarak bana bir ilk gençlik resmi çizer misin Bay Behrman? İlk gençliğim kitaplar dolusu, hikaye hikaye göğermiş. Son Yapraklar umut umut yeşermiş.
Son Yaprak
O.Henri
Antik Yayınları
Çev. Hale Akman
Sayfa 144
İstanbul, 2014
Yazar: Faik ÖCAL - Yayın Tarihi: 12.07.2024 09:00 - Güncelleme Tarihi: 25.04.2024 12:26