Öğrencilerini Vakti Saatinde Demleyen Öğretmen, Edebiyat, Misafir Köşesi

Fatih TEZCE yazdı...

İzzet Irmak, ilk öyküsü Merhamet' le "Annem Rabia Irmak'a" diye başladığı kitabını, son öyküsü olan Nene Hatun'la "Kızlarım İkra ve Elife' ye" ithaf ederek bitirmiş. Böylece anneye ve çocuğa en çok yakışan kavram olan merhametle, daha kitabın giriş kapısında bekletmeden alıyor bizi içeriye yazar.

Kitabımız 93 sayfa ve içinde 14 öykü var. Esasında öyküden daha çok bir yol hikâyesini hatırlatıyor kitap. Yani daha çok bir insan hatırası izlenimi verdi bana. Hepimizin başından geçen ve geçebilecek hikâyelerini anlatmış İzzet Irmak.

Anılarından yola çıkan yazar, ilk öyküsü Merhamet' te ailesini tanıtıyor. Merhametli bir ailede yetişmiş olan yazarın, öğrencilerini de bu kavramla yetiştirmeye hep gayret etmiş olduğunu anlıyoruz.

İnsan kaç yaşına gelirse gelsin hep çocuk. "Biz çocuk kalma hakkı elinden alınış bir nesildik" demiştim bir şiirimde ben de. Kalp Çizen Leylekler öyküsünde eğitimin temel meselesine değinmiş yazar; yaşayarak ve görerek öğrenme. Deney Laboratuvarından çıkartmak lazım çocukları. Çocuklar yaşamalı, görmeli ve dokunmalı… Gökyüzünde uçan leylekleri görmek için öğrencilerini pencereye davet eden kaç öğretmen kaldı ki?

Kır At Ölmemiş öyküsünde seksenli yaşlarda olan ama hafızası taptaze olan Anadolu kadınını anlatıyor yazar. Bugün akıllık telefonlar olmasa, arabalarda yol bulma uygulamaları olmasa, neredeyse evinin yolunu bulamayacak kentli modern insan(!) Anadolu irfanı tanımını da hiç anlayamayacak işte…

Geçmeyen Zaman öyküsünde Ramazan ayını yaşıyoruz. Yazarın çocukluğu bir köyde geçmiş. Hem çocukluğunu hem köyünü hem de o eski ramazanları özlüyor. Ve ekliyor yazar; "Kırkından sonra hayat inişe geçiyor!" Çok doğru…

Kitaba adını veren Mavi Bisiklet öyküsünde eski evlerini hatırlıyor yazar. Her Ramazan ayında mahalle bakkalına olan mahallelinin borcunu ödeme geleneğini de bize hatırlatıyor; öyküsünde böyle bir hayırseverin vasıtasıyla alınan bisikletini de…

Her öğretmen bir bulut olmalı, diyor yazar Vakitsiz Arama öyküsünde. Bazen vakitsiz aramalar da olmalı diye düşünüyoruz bu öyküyü okuyunca. Plan yapmadan içimizden geldiği gibi… Öykünün kahramanı öğretmen gibi…

İki Kefil öyküsünde klasik olarak görülebilecek ama bugünün de büyük sorunu olabilen insanların birbirine yardım etmekten kaçınmasını okuyoruz. Keser gibi hep kendine yontan insanların da maalesef hep kazandığını…

Gizemli Mekân öyküsünde yazar hepimizi birden öğretmenlik mesleğinin ilk günlerine götürüyor olsa da aslında okuyucusuna belki üniversite, belki lise, belki ortaokul ya da gurbetin ilk günlerini yaşatıyor.

"Burada bütün yollar birisinin kapısının önünden geçer" diyor yazar Bir Mundur öyküsünde. İbrahim Tatlıses'in Bir Mumdur türküsü etrafında şekillenen bu öyküde çocukluğun verdiği saflığı ve hazzı tekrar yaşıyoruz.

Boş Bir Tenekedir Dünya öyküsünden iki vurucu cümle kalıyor okuyucuya: "İnsanın yarasını insan sarar" ve "Kırk yaşından sonra hızlı akıyor dünya". Diğer öykülerinde olduğu gibi bir öğretmen titizliğiyle seçilen kelimelerin öyküye ustaca yerleştirildiğini görüyoruz.

Mavi Çöp ve Mavi Uçurtma… Mavi rengine kanmış yazar. Ben de kanmışımdır nedense mavi renge. Bu cümleleri de bana yazdıran belki de mavi rengine olan tutsaklığımdır kim bilir… "Almaya değil yapmaya ha!" diye de uyarıyor bizi bu öyküsünde yazar. Çocuklarımıza uçurtma almayalım, çocuklarımıza uçurtma yapalım…

"Henüz müteahhitlerce parsellenmemiş boş arazi" ve "Ya apartmanlarda yaşayan, televizyona, cep telefonuna, tablete mahkûm olan çocuklar"… Fırfırlı Uçurtma öyküsünden, kafamıza çivi gibi çakılan bu cümleler kalıyor.

On dört öykünün hepsini kişilere ithaf edene yazar, her öyküsünde -bir öğretmen olması hasebiyle olsa gerek- manevi değerlerimizi hatırlatmış. Ortaokul ve lise öğrencilerine tavsiye kitap olarak okutabilecek bir kitap çıkmış böylece ortaya.

Sade, saf ve akıcı diliyle, yormadan ve yorulmadan hemen bir iki saatte okunacak kadar lezzetli bir kitap Mavi Bisiklet.

Simer Yayınlarından 1.baskısı Mart 2023'te çıkan Mavi Bisiklet 'in yolu uzun olsun.