Üsküplü Yazar Necati Zekeriya, Çocuk, Necla DURSUN

1928 yılında Makedonya'nın Üsküp şehrinde doğan Necati Zekeriya ilk orta ve yükseköğrenimini aynı şehirde tamamladı. Felsefe öğreniminden sonra öğretmenlik ve gazetecilik yaptı. Şair olarak tanınansa da çocuklar için kısa hikâyeler yazdı. Altmış yıllık ömründe deneme ve eleştiri başta olmak üzere çok sayıda çevirisi yayınlandı. Sevinç, Tomurcuk, Kuş adlı çocuk dergilerini yönetti. 1989'da hayata gözlerini kapatan yazar çocuklar için çok sayıda antoloji yayınlandı. Kitapları Baklanlarda konuşulan diller de dâhil olmak üzere diğer dünya dillerine çevrildi.

Çocuk olmanın nasıl bir şey olduğunu anlattığı ve Türkçeye çevrilen "Bizim Sokağın Çocukları", "Yeni Sokağın Çocukları" ve "Bizim Sokağın Romeo ve Jüliyeti" adlı üçlemesinin 96 sayfalık ikinci kitabı Yeni Sokağın Çocukları'nda bulunan 25 kısa öykünün sondan bir önceki hikâyesinden bahsetmek istiyorum sizlere.

Kuzey Makedonya'daki Türk köylerinden olan ve aynı zamanda bendenizin de köyü olan Kocacık'ın ilkokuluna adını vermiştir. Şimdi gelelim kitabın kahramanı Orhan'ın kısa öykülerinden biri olan "Orhan'la İlgili yirmi dördüncü öykü ya da Orhan'ın bir dakikalık tembelliği" adlı öyküye. Kanımca üşengeçliğin sebep olacağı durumları çocuklara anlatmak adına oldukça değerli bir anlatı. İki buçuk sayfadan oluşan kısa öyküyü buraya olduğu gibi naklediyor ve Kuzey Makedonyalı çocuk yazarının kitaplarının Türkiye'de daha çok okura ulaşmasını temenni ediyorum.

"Belki inanmazsınız ama Orhan bu sabah bir gözünde sevinç, bir gözünde de acıyla uyandı. Sevinçliydi, çünkü birkaç gün sonra okullar kapanıyordu. Doludizgin koşacak, oynayacak, oynayacaktı. Acılıydı, çünkü annesiyle babası tatile gidecek; o, ninesiyle, dedesiyle kalacaktı. Orhan şimdi yalnızdı evde. Babası okula, annesi işine, babaannesi sütçüye, büyük babası da pazara gitmişti. Telefon çaldı. Orhan yerinden kalkmadı. "Herhalde biri babamı arıyor" dedi. Oysa babası onu arıyordu, onu da tatile götüreceklerini söyleyecekti. Tekrar telefonu çaldı. Orhan gene yerinden kalkmadı. "Herhâlde biri annemi arıyor." dedi. Oysa annesi onu arıyordu onu da tatile götüreceklerini söyleyecekti.

Aşağıdan onu çağırdılar. Orhan gene yerinden kalkmadı. "Herhalde çöpçüdür," dedi. Oysa çocuklar onu çağırıyorlar, bugün ders yapılmayacağını söyleyecek, futbol maçı oynayacaklarını bildireceklerdi. Kapı çalındı. Orhan gene yerinden kalkmadı. "Ninemle dedem değildir, onlar henüz gittiler," dedi. "Herhalde elektrikçi para için gelmiştir." Oysa postacı Orhan'ın babasına yeni kitabı için telif hakkı getirmişti. Kapı tekrar çalındı. Orhan bu kez sinirlendi. Yerinden kalktı, hızlı hızlı kapıya koştu. Aralıktan baktı. Bir de ne görsün? Dışarıda güvenlikçi amca. Orhan birdenbire dün topla kırdı komşu evinin penceresini, okuldan geçerken duvara Kürdan için yazdığı tatsız yazıları vaktiyle "Buyur Al Dükkanı"ndan çaldığı çikolatayı geçenlerde bir arabaya tırmandığını hatırladı. Orhan kapıyı açmadı. Oysa güvenlikçi Orhan'ın dün yolda kaybettiği çantasını getirmişti. Merdivenlerden inerken, sütçüden ve pazardan döner nineyle dedeye çantayı verdi güvenlikçi amca… İşte, Orhan'ın bir dakikalık tembelliğinden Doğan tembel bir öyküdür bu."

Yeni Sokağın Çocukları

Necati Zekeriya

Uçan At Yayınları

96 sayfa

5.baskı-2018