Bir Ağlatan Kitap, Yeni Çıkanlar, Yeni Çıkanlar

1996 yılında bir öykü yaşamak istedim. Gerçek olmasını istediğim bir öykü. Kendim hayal edip, o öykünün içinde olmak istedim. Bu yüzden merak ettim ve merakımın peşinden koştum. İnanmadığım ama inanmak istediğim bir öykü olsun istedim. Bu yüzden hiç tanımadığım bir dünyada, hiç tanımadığım insanların yanında olmak, onların aldığı soluğu hissetmek, onların inandıkları şeyleri kabullenmek istedim.

Bu yüzden o öykünün kahramanı oldum. O kahraman, benim gibi düşünsün istedim. Ona sadece öykülerde olur zannettiği bir aşk yaşatmak istedim. Bir cadı masalına inanmasını, o cadının köylülere yaptığı kötülükleri yaşamasını istedim. Hatta kibrinin kurbanı olup, kendini cadıdan üstün görmesini, köylülere yardım etmesini istedim.

Hiç deniz olmayan bir yerde, deniz feneri öyküsüne inanmasını istedim. Hiçbir şey elinde olmasa da, sahiplenmesini, sanki aklında ürettiği bir dünyadaymış gibi yaşamasını istedim.

“Her şey gerçek olmasını istediğin şeyle ilgilidir," diyen yaşlı bir adamın sarhoş gözlerinde, onun anlattığı öyküyü gerçeğe çevirmesini istedim. O öyküyü gerçeğe çevirip çevirmeyeceğinin sürüncemesini yaşamasını istedim.

Gerçek olan, yaşlı adamın anlattığı öykü olmasa da, o öykünün kahramanı olmak istedim. Bunu yapabileceğime inandığım an, Ağlatan’la yüzleşmeye hazır olduğum andı.

Bu yüzden, ağlamamak için çırpınmaya hazırdım.

Bu öykünün kahramanı kim diye sordum kendime?

Bu öykünün kahramanı, Ağlatan’ın kudretini kıskanıp, onu, kibriyle yok edebilir miydi? Ağlatan’ın bir kadın olduğunu anladığı an, bu mücadeleye aşkı için girdiği an, sonuçlarına katlanabilir miydi?

Ne kadar uğraşsa da, gerçek olmasını istediği bir öykünün kahramanı olabilir miydi?

Bunu öğrenmek bile, beni o öyküyü yaşamaya zorladı.

Bu yüzden, yaşlı bir kadının dokunuşunda ağlamak bana cazip geldi.

Beyaz bir deniz fenerinin gölgesindeki kızın çığlığını duyduğum an, neyin gerçek, neyin hayal olduğunu öğrenmek istedim. Her attığım adımda, mistik bir öyküyü kucaklamak istedim.

O zaman bu öykünün kahramanı olmalıydım.

Oldum da.

İşte o zaman, gerçek olmasını istediğim o mistik öykünün lanetini soluduğumu fark ettim. Fotoğraf makinesindeki donuk bir kare olarak yaşamayı kabul ettim.

Bu yüzden son sözü koymak istedim ama son sözü bulamadım. Onun peşinden koştum. Gerçek olmasını istediğim öykümün peşinden.

Ağlatan der ki, “gerçekler gözyaşlarınızla yıkanabilir."

Bence, bu öykü boyunca kimsenin sizin başınıza dokunmasına izin vermeyin.

Erol Çelik
Ağlatan
Avrupa Yakası Yayınları

EROL ÇELİK

1973 Artvin doğumlu. İTÜ Kontrol Sistemleri mezunu. 9 yıl boyunca Joy Fm ve Süper Fm ulusal radyolarında DJ olarak çalıştı. “Heyula", “satranç ve şövalye", “19 Numaralı Koltuk" isimli gerilim tarzında 3 öykü kitabı bulunmaktadır. Son 10 yıldır özel bir ulusal televizyon kanalında çalışmaktadır. Evli ve bir çocuk babasıdır.

YAYINLANMIŞ KİTAPLARI: Heyula, Satranç ve Şövalye, 19 Numaralı Koltuk, Ağlatan

FİLMOGRAFİ: Kendi yazdığı ve yönettiği filmler; Vasiyet, Sandıklı Gelin Efsanesi, Son İstek, Temmuz Yağmuru, Neşet-i Saniyye Tekkesi, Takıntı, Sülük, Kıyamet Yağmurundan Sonra, Gelecek, Anahtar