Michel Ende’nin Momo’su, Edebiyat, Faik ÖCAL

Zaman çiçeklerine layıkıyla bakabilseydik, belki Kronos'un kılıcı başımızın üzerinde hiç sallanmayacaktı, Momo şehir tiyatrosuna hiç uğramayacaktı, Duman Adamlar semtimize hiç gelmeyecekti.

Her şey zaman çiçeklerine ihanet etmekle başladı. Zaman çiçeklerine bakmıyorduk, onları sulamıyorduk, onları koklamıyorduk. Hora Usta zamanı nereye kadar tutabilir ki, Gigi hikayeleri ne zaman kadar uzatabilir ki, Kossiopedia kabuklarıyla nereye kadar yol gösterebilir ki.

Başkalarının yaşam treninde yol aldığımız için, bir başkasının ölüm kompartımanında hayata veda edeceğiz. Söylediklerimizle yaptıklarımız birbirini tutmuyor. Momo'yu seviyoruz, onun gibi olmak istiyoruz ama içimizdeki topraklara zaman çiçeklerini ekmiyoruz/ekemiyoruz.

İçimizi çorak topraklara çevirdik. İçimizi taşla doldurduk. İçimizi dikenlerle, zararlı bitkilerle, Duman Adamlarla doldurduk. Duman Adamlar içimizi ele geçirmişler, farkında bile değiliz. Her şeye boş vermişiz. Üstümüz başımız, içimiz dışımız, dört bir yanımız duman kokuyor. Duman Adamlarının istediği gibi yaşıyoruz: Amaçsız, başı boş, avare. Unutulmaya mahkum hatıralar biriktiriyoruz, Duman Adamlarının ele geçirdiği hayatımızda.

Momo hiç gelmeyecek. Hayatımızın dizginlerini ele geçirip zaman çiçeklerini yetiştirmekten başka çaremiz yok. Duman Adamları hayatımızdan ebediyen çıkarıp güzel ve anlamlı bir sonsuzluğun kapısını aralamak zorundayız. Bunun için de içimizi güzelleştirip yaşam trenimizi sonsuzluk lokomotifine bağlamalıyız. Zaman çiçekleri ile sonsuzluk lokomotifi arasında hiçbir şeyin, hiç kimsenin olmaması lazım. Yaşam trenimiz bozulursa ya da başkalarının yoluna girerse o zaman Duman Adamlar yaşam trenini ele geçirip zaman çiçeklerinden baş döndürücü zehirli parfümler yaparlar. Bu durumda bir başkasının ölüm kompartımanında hayatımıza veda etmek işten bile değildir.

Momo gelmeyecek. Biz hayatımızın Momo'su olmak zorundayız, hayatımıza nomos vermek boynumuzun borcu, varoluş vazifemiz. Sonsuzluk lokomotifinin makinisti biz olmalıyız. Zaman çiçeklerini içimizde yetiştirmeliyiz. Zaman kuşlarının şarkılarını dinlemeliyiz. Kronos'un kılıcını Duman Adamlara sallamalıyız, onları içimizden çıkarmalıyız.

Biz Momo ile bir olup hem başkalarının hikayelerini dinlemeliyiz hem de kendi hikayemizin hakkını vermeliyiz.

Biz sonsuzluk lokomotifini kendi yolunda kullanan makinist Momo olmalıyız.

Momo

Michel Ende

Çev. Leman Çalışkan

Pegasus Yayınları

Sayfa 300

İstanbul, 2017